Lilypie Esperando Ticker
------------------------------------------------------------------------------------------

11/6/09

Propósitos para la vida, en general

Vengo del médico y traigo noticias buenas, aunque no estupendas. No me da el alta, pero ya no he de estar tumbada, ¡yuju! Ahora también puedo estar de pie. De la única forma que no puedo estar, porque me duele todavía horrores, es sentada. Así que puedo estar por casa y hacer cositas – como el cambio de armario, ¡que ya toca! – aunque siempre llevando cuidado de no hacer movimientos bruscos. Me ha dicho que haga pruebas a ver cuánto tiempo aguanto de pie; es decir que me vaya moviendo pero que en el momento vea que el dolor vuelve, me tumbe otra vez.
No está nada mal, ¿verdad? Yo, al menos, estoy muy contenta. Si todo sigue a este ritmo es probable que la semana que viene ya me pueda dar el alta, aunque claro, siempre y cuando controle el tema de estar sentada, porque trabajo 7 horas seguidas sentada y puede ser mortal.

Como el aburrimiento me mata, esta mañana he estado releyendo un poquito mi blog. Bueno, un poquito no, me lo he leído de cabo a rabo, y no he seguido por el space (donde empecé mis andanzas blogueras) pues no sé por qué. El caso es que me he dado más cuenta, si cabe, de algo que ya sabía y que me disgusta; y es que pocas veces termino lo que empiezo. Esta cualidad ya me la conocía yo, que llevo 27 añitos conmigo misma, pero he decidido hacer una lista de propósitos para la vida; para mi vida. Nada de año nuevo, no, propósitos que deberé cumplir durante el resto de mi vida.

El primero ya lo plasmé aquí a principios de año: Voy a ser positiva. Y creo que lo estoy llevando bastante bien; así que ¡bravo por mí!.
El segundo también lo comenté: Aplicarme aquello de “hay que trabajar para vivir, y no vivir para trabajar”. Una semana antes del fatídico clack en mi cadera ya lo había puesto en marcha; pero he de reconocer que la primera semana de mi baja lo pasé bastante mal pensando en la oficina. Ahora creo que es algo que he superado también.
Y no es que no me de miedo pensar qué me encontraré cuando vuelva (una compañera vino a verme ayer y no me lo pintó muy bien), sino que una vez vuelva, cogeré las cosas por dónde estén, y, una detrás de otra. Además, ya he pensado algo que voy a comentar con el director en el momento vuelva a pisar la oficina, pero como de momento sólo está en mi mente, ya lo comentaré cuando ocurra de verdad.
El tercer propósito va ligado al segundo, pues si lo cumplo tendré tiempo para mí, y si tengo tiempo para mí, podré terminar las cosas que empiece. Ayer le enseñé a mi compi unos trabajillos a punto de cruz que empecé el año pasado – ¡o eso pensaba yo! que al mirar la fecha rondaba el 2006 – y que le pedí a Miq trajera a mi vera cuando me dijeron que debería pasar un tiempo en cama. En todo este tiempo no los había tocado; pero enseñárselos ayer a esta chica me hizo darme cuenta, again, que no termino lo que empiezo, así que ya me lo estoy aplicando, y me he puesto manos a la obra.

Y el último, pero no menos importante, y en el que ya pensé cuando empezó mi reposo absoluto, voy a volver a hacer deporte (de forma light, por supuesto). El belly-dancing no me lo recomiendan, al menos al principio; así que volveré bien a la piscina, o al rodillo (bici), o a salir a trotar, bien a hacer las tres cosas. Sin machacarme, pero sin dejar que la vida sedentaria vuelva a apoderarse de mí.

Y estos son, de momento, mis cuatro propósitos para la vida, que pienso llevar a cabo desde ya -los tres primeros- y desde que pueda moverme con total libertad, el último.

Salud,
Nür

25 comentarios:

Elén dijo...

Nada mejor que la nochevieja o estar en cama para hacer propósitos, ja ja.

Pero te veo convencida, ya irás contando. Yo tiré ya la toalla con ellos, aunque de vez en cuando apunto en mi libreta de peluche (que compré cuando compré mi casita), algo que debería hacer, cuando me pongo a repasarla me río a gusto.

un besito

Elén dijo...

Nada mejor que la nochevieja o estar en cama para hacer propósitos, ja ja.

Pero te veo convencida, ya irás contando. Yo tiré ya la toalla con ellos, aunque de vez en cuando apunto en mi libreta de peluche (que compré cuando compré mi casita), algo que debería hacer, cuando me pongo a repasarla me río a gusto.

un besito

Ester dijo...

tus cuatropropositos podrían ser los mios perfectamente!!!jejeeja..bueno menos el de vivir para trabajar....que yo a las 15horas me voy de la ofi!!!

Lo del deporte no me iria mal, a ver si ahora cuando me vaya al piso con iván me compro una bici y salgo con el un poquito..y en septiembre me gustaría apuntarme otra vez a bailes de salon (quiero bailar una salsa en mi boda)

En fin guapa, que como dice Elén, nada ejor que estar en resposo para pensar y repensar.

Un besito gordo y ya nos iras contando como te van las cosas.

Ester.

http://enunbosquedelachina.spaces.live.com/default.aspx

Kinshasa dijo...

Me alegro muchisisisimo que estes mejor medicamente,ahora a curarse del todo!! y me alegro de tus propositos...yo tambien estoy llevando a cabo los mios!! ya te dire algunos!!!

Besotes

Teresa

pau dijo...

Me alegro de que estés mejor nena,...y lo de los propósitos,jajaj,no te agobies,mira que yo los de fin de año no los cumplo nunca,tú sé feliz...no más
biquiños
pau y mese

Vientomi dijo...

Nür, hoy he visto un programa que te encantaría...
Animales extraordinarios: La gata que toca el piano
Lo han dado en el canal 33... y te aburres mira si lo encuentras!
Aunque veo que el aburrimieno ya empezará a ir de baja. Me alegro!

Mariajo dijo...

:-) Eso te pasa por leer tanto!! Luego te encuentras con propósitos no cumplidos!!
Me alegro que estés mejor!
Un beso,
Mariajo

Raphaël de Valentin dijo...

Me alegro Nür de que estés mejor y que puedas abandonar tu condena de esas semanas atada a la cama; siendo positivos (como tú lo estás siendo), te habrá servido al menos para enfocar tu vida con otra perspectiva que antes no tenías.

Por tanto, no puedo estar más de acuerdo en tus propósitos (no de nuevo año, "new year resolutions"): positividad + tomarse el trabajo con calma + adiós inmovilismo. Creo que esa senda empecé a explorarla hace unos pocos años y te aseguro que merece la pena perseverar en ella.

Cuídate; dentro de nada estarás como nueva, y con una lección más aprendida.

Muchos besos.

Bet dijo...

Canvi d'armari a aquestes alçades??? no cal dona, apilona els jerseis i llestos, jaja...

i això de fer esport... mmmm... em sona d'alguna cosa?????

al final farem un equip de mames esperants mega esportistes!!

Felicitats per la millora!

reyes dijo...

que bien leerte mas animada veras como pronto podras ver cumplidos todos tus propositos.
besos
reyes

nus dijo...

Cada día estoy más convencida de que la actitud es una factor decisivo a la hora de afrontar la vida. Querer no es poder, pero ayuda y mucho. Me encanta que estés tomando las cosas con calma y que hayas decidido abandonar el sedentarismo. Espero que tu cadera vuelva pronto a ser la que era y que no te rayen mucho con problemas en la oficina.

Te dejo una cancioncita de ánimo:
http://www.youtube.com/watch?v=BalQSlMnqDE

Besotes y pataditas!!!

marta dijo...

No sé si has ojeado el secreto... pero te contaré un secreto...
Si crees en tus propositos y los visualizas, zas!!! ahí están... Así que viva el optimismo y el positivismo, yo acabo de ir a hacer un paseo de jubilada con Denis, jajaja...
Un besito

Anónimo dijo...

Sí, sí, pero empieza poco a poco que te veo de reposo otra vez al tercer día :)

Cristina Poulain dijo...

Yo cuando acabe este mes haré balance de los primeros seis meses del año...
Aunque, el balance no pinta muy bueno :P

UN beso y animo con el reposo ya queda menos :D:D

Enol dijo...

Feliz finde amiga. :)

Bego (Much More Than I Am) dijo...

Qué bien NÚr!

Me alegran tus buenas noticias, que ya puedas levantarte es todo un triunfo! y lo de los buenos propósitos está muy bien, de momento lo de ser positiva lo estás cumpliendo a la perfección.

Un beso y sigue así!

Denise dijo...

Me parece fantástico... lástima que el bailoteo quede fuera de las posibilidades, pero todo lo demás pinta como muy buen resultado de un clack medio feo.

Unknown dijo...

Uy! que alegria que estes mejor... yo tambien de vez en cuando leo mi blog de cabo a rabo... es una terapia!!!

F.F dijo...

Ser positiva es lo mejor. ¡¡Ojalá yo pudiera cumplir todos mis propósitos!! a mi me falta fuerza de voluntad pero creo que a ti no. Muchas felicidades por esa recuperación, ya verás como pronto estas buena, eso si cuidado con el regreso al trabajo no vaya a ser que recaigas y sería mucho peor.
Muchos bicos
Fátima

Sory. dijo...

Nur, no sabía que estabas en cama por eso maldito chasquido de tu cadera.

Menos mal que te vas recuperando poco a poco, ahora sigue todos los consejos del médico que una buena recuperación es importante para que luego no tengas problemas en el futuro.

En cuanto a lo de los propósitos...no está mal que de vez en cuando una se lo ponga pero claro para intentar cumplirlos, el de ser positiva no debes olvidarlo.

Muchos besos, Soraya.

Enol dijo...

Bueno, es lunes y ya puedes levantarte... así que... a dar un paséo. Venga, venga, venga...
Buenos días!

Silvia - Desenredando el hilo rojo dijo...

jajajajaj, ¡me alegro un montón de que estés mejor! Y lo de tus propósitos... ¡voy a ponérmelos yo también!
La verdad es que eso de estar unos días en casa da para mucho... pero al final siempre terminas HARTAAAAAAA.

Besotes

Blanca dijo...

Mucho ánimo Nuria, ¡seguro que cumples esos propósitos! Mucha fuerza de voluntad ... y algo que me dice que tú de eso tienes a chorros. Besos. Blanca

Blanca dijo...

Mucho ánimo Nuria, ¡seguro que cumples esos propósitos! Mucha fuerza de voluntad ... y algo que me dice que tú de eso tienes a chorros. Besos. Blanca

Corpi dijo...

Nür, bonica, tu que eres mig etíope, supose que trobaràs interessant açò. Un beset y posat prompte bé.
http://blogs.rtve.es/vicenteromero/2009/6/12/sos-desde-wukro-etiopia-